Nieznana Historia

Temat:Nieznana historia.-recenzja
http://www.nieznanahistoria.pl

Autor anonimowy

Nieznane historie.

  O nastrojach antysemickich w Niemczech.

recenzja gry Age of Empires

nazwa programu:   Age of Empires

rodzaj programu:  gra komputerowa na PC

producent:             Ensemble Studios

wydawca:               Microsoft Studios

data wydania:         26 października 1997




Ensemble Studios znany producent gier komputerowych - założono w 1995r w Dallas w Teksasie.

Założycielami przedsiębiorstwa byli bracia Tony Goodman i Rick Goodman oraz John Boog-Scott.

Po sześciu latach zakupił ją Microsoft, aby potem w 2009r ją zlikwidować. Przez ten czas firma

sprzedała 20 mln gier i zarobiła 500 mln $. Najsłynniejszym produktem Ensemble Studios jest gra

Age of Empires, która dała również nazwę całej serii gier (dodatek do AoE - The Rise of Rome, 

AoE II: The Age of Kings, dodatek do AoE II - The Conquerors, AoE III z dodatkami The Warchiefs

i The Asian Dynasties, Age of Mythology, dodatek do Age of Mythology - The Titans). 

100 lat temu pl-recenzja

            100 lat temu pl-recenzja

    Portal 100 lat temu pl to „wehikuł czasu”, który przeniesie każdego w niezwykłą rzeczywistość sprzed wieku. Codzienna aktualizacja informacji na 100lattemu.pl to projekt, który powstał dzięki indywidualnemu pomysłowi i pracy Huberta Lisowskiego (pasjonata historii, ciekawostek z przeszłości oraz internetowych technologii). Początkowo portal był tworzony i prowadzony jedynie przez założyciela przy wsparciu rodziny i przyjaciół. Następnie projekt był wspierany przez grupę pasjonatów między innymi: Wojciecha Lutnika, Małgorzatę Deorocką, Michała Sikorskiego, Joannę Wysocką.

Obecnie portal działa dzięki Służewskiemu Domu Kultury w Warszawie. Dodatkowego wsparcia finansowego udzieliło Muzeum Historii Polski w ramach Programu „Patriotyzm Jutra".

Przedstawiane są tu  autentyczne newsy sprzed 100 lat. Są równie interesujące co obecne wydarzenia, plotki i spekulacje.

Wielu z nich nie znamy, ponieważ książki z historii je pominęły...

Wiele z nich wyda się nam bardzo podobnymi do obecnych, bo wcale się tak bardzo nie zmieniliśmy..

Portal 100lattemu.pl został wyróżniony tytułem Złotej Strony Miesiąca „Wprost"

Wszystkie publikowane informacje ukazały się w gazetach/czasopismach sprzed 100 lat. Na końcu każdej wiadomości jest odniesienie do tytułu oraz daty wydawnictwa.

Co do "prawdziwości" informacji to jest równa rzetelności ówczesnych dziennikarzy ;))

Wszystkie materiały publikowane są w oryginalnym brzmieniu języka polskiego sprzed 100 lat, według gramatyki i zasad ortografii ówcześnie obowiązujących.

Wyposażenie WH

http://wehrmachts.kisten.free.fr/categories.htm

Mało znana strona poświęcona wszystkim skrzynkom stosowanym na broń i amunicję w okresie II wś. przez armię niemiecką .Podzielona jest na kategorie : Artylerię , Artylerię przeciwpancerną , czołgi , ckm y , karabiny przeciwlotnicze ,Granaty moździerze , miny ładunki wybuchowe ,oraz broń krajów podbitych w okresie 1938 – 45. Każda kategoria ma opisane broń do której zamieszczony jest zdjęcie i opis skrzynki pojemnika kartonu na amunicję wraz z opisem . Strona ta jest przydatna dla kolekcjonerów oraz historyków wojskowości i militari i XX wieku .

Andrzej Bieluczyk
http://militariabstok.blogspot.com/

Age of Empires II

Recenzja gry Age of Empires II
Ensemble Studios w 1999r. zdecydowało się wypościć  drugą cześć gry Age of Empires, która narobiła wiele szumu i wpisała się na zawsze w karty historii gier strategicznych czasu rzeczywistego.
Jest to gra ekonomiczno-wojenna oparta o realia historii średniowiecza i wczesnego renesansu tocząca się w czasie rzeczywistym.
Do dyspozycji mam 13 cywilizacji np.: Turcy, Wikingowie, Mongołowie. Każda z nich charakteryzuje się oddzielnymi jednostkami specjalnymi, rożnymi kierunkami rozwoju technicznego oraz statystykami poszczególnych jednostek. 
Rozgrywka może nam przynieść wiele wrażeń. Do wyboru mamy wiele ciekawych budowli obronnych, jednostek lądowych i morskich. Wszystkie one podlegają modyfikacjom, możliwym wtedy, kiedy przejdziemy przez kolejne, cztery ery.
W menu potyczki mamy wiele ciekawych opcji a walkę z wrogiem możemy stoczyć na bardzo zróżnicowanych terenowo i rozmiarowo mapach. Przeciwnika można pokonać na kilka sposobów np.: zrównać go z ziemią, zabijając króla przeciwnej cywilizacji bądź budując cud i broniąc go.
Tryb kampanii pozwala nam na powrót do czasów wielkich postaci historycznych np. Joanny d’Arc czy Czyngis-chana. Kierując bohaterami mamy możliwość walczyć z tymi samymi wrogami co dawni bohaterowie.
Ważne jest to, że do rozbudowy naszego imperium potrzebujemy więcej niż jednego surowca. Musimy pozyskiwać drewno, pożywienie kamień oraz złoto. W tym celu wykorzystujemy naszych wieśniaków. 
Jak na swój rok produkcji gra jest dopieszczona pod względem animacji. Dźwięki i muzyka bojowa ładnie komponuje się w całość rozgrywki.
Gra Age of Empires II jest moim zdaniem jedną z najlepszych gier tego typu i pomimo jest długiego okresu istnienia warto nie raz do niej wrócić.

FOCUS HISTORIA

     Focus Historia jest portalem popoularnonaukowym, o tematyce historycznej. Całość podzielona jest na cztery główne działy: Polska, Świat, Wojny i Archeologia. Dalszy podział kategorii obejmuje następujące tematy: Dynastia Piastów, II Wojna Światowa, Tajemnice PRL - u, oraz Polska nieznana.

     Całość jest przedstawiona w bardzo przejrzystej, czytelnej formie, artykuły są pisane językiem zrozumiałym dla Czytelnika, który nie posiada wykształcenia historycznego. W artykułach znajdziemy również zdjęcia, ryciny, oraz mapy.

ABAVUS

niedziela, 14 czerwca 2015

Ahnenblatt jest to darmowy program tworzenia drzew genealogicznych rodzin. Jest rozbudowaną propozycją, która z powodzeniem zaspokoi wszystkie potrzeby związane z tworzeniem szczegółowej kolekcji informacji o wszystkich członkach rodziny. Pozwala łatwo zarządzać kolejnymi osobami, ich pokrewieństwem oraz dodatkowymi cechami. Metryka każdej z osób zawiera w sobie wiele informacji, w tym na przykład zdjęcia. Dodatkowym atutem jest polskojęzyczny interfejs.

Warte uwagi są również dodatkowe opcje, które rozszerzają możliwości programu. Należy do nich funkcja pozwalająca na eksport danych w wielu formatach, ja także dostępność kilku rodzajów raportów, które można wydrukować bezpośrednio z opisywanej aplikacji (na przykład podsumowanie dla konkretnej osoby czy całej rodziny). Ciekawie prezentują się także opcje pomagające uzupełniać informacje o kolejnych osobach w rodzinie, dzięki którym nie pominiemy żadnego pola, a wszystkie dane zostaną wpisane dużo szybciej. Kreatory, które pozwalają między innymi na tworzenie profilów nowych członków rodzin są przejrzyste i łatwe w obsłudze, nawet bez uprzedniego sięgania do instrukcji.

Podczas przeglądania informacji o rodzinie, korzystać możemy z kilku widoków. Domyślnie wyświetlane jest graficzne drzewo, po którym możemy poruszać się kliknięciami myszy. Wybór dowolnego z przodków pozwoli „usadowić” go w początkowym miejscu wykresu, prezentując kolejny fragment drzewa. Bardzo sprytnie rozwiązano tutaj dostosowywanie widoku do fizycznego rozmiaru okna programu, dzięki czemu niezależnie od wybranej rozdzielczości widzimy ten sam fragment drzewa. Ewentualne zastrzeżenia można mieć jedynie do wyglądu interfejsu; jest bardzo przejrzysty, ale nieszczególnie nowoczesny wizualnie.

Spolszczenie!
Polski język interfejsu prezentuje dobry poziom jakości tłumaczenia. Niestety instrukcja obsługi programu pozostaje w języku oryginalnym (niemieckim).

Producent: Dirk Böttcher
Licencja: Freeware (darmowa)
System Operacyjny: Windows 98/Me/NT/2000/XP/Vista/7/8/8.1

Adam Drągowski http://abavusdescendant.blogspot.com

Recenzja programu Blender 3D

Recenzja programu

Blender 3D

W gąszczu płatnych aplikacji, komercyjnych programów do edycji wizji, dźwięku i obiektów 3D, wielofunkcyjnych kombajnów, na których koncerny informatyczne zarabiają bajońskie sumy, wśród obwarowań prawami autorskimi, kluczami seryjnymi czy innymi keylockami można odnaleźć perły, po które wystarczy się jedynie schylić, a właściwie kliknąć „Pobierz” i już.

Jak to działa? Część oprogramowania, która generalnie jest dostępna w sieci, jest udostępniana na licencji GNU GPL (General Public License). Główna idea tego rodzaju licencji mówi o tym, że oprogramowanie nią obwarowane jest dostępne dla każdego za darmo, nie posiada ograniczeń czasowych (jak niektóre wersje trialowe programów komercyjnych), można udostępniać je dalej, można je także ulepszać i udostępniać innym. Tak się składa, że jeden z najlepszych programów do tworzenia obiektów 3D, modelowania i tworzenia wizualizacji i animacji komputerowych opiera się na GPL.

Mowa o programie Blender 3D. Jak wspomniałam, program przeznaczony jest do wszelkiego rodzaju projektów 3D. To, co można osiągnąć za jego pomocą ograniczone jest jedynie wyobraźnią twórcy i mocą obliczeniową jego komputera, zakładając oczywiście, że biegle posługuje się interfejsem programu. Wprawdzie architekci na ogół korzystają z profesjonalnego AutoCADa, ale Blender w dziedzinie wizualizowania i renderowania projektów w niczym mu nie ustępuje. Profesjonalni twórcy animacji, projektanci graficzni i inni artyści korzystający z grafiki 3D często wolą inne programy, jak np. 3DS MAX, ale tu znów: Blender nie ustępuje mu w dziedzinie możliwości w zasadzie niczym.

Teraz konkretnie: co ten program potrafi? Zacznijmy od interfejsu użytkownika, tzw. GUI. Ten, co zaskakujące, jest całkowicie konfigurowalny. Załóżmy sobie, że po odpaleniu programu możemy podzielić sobie ekran na dowolną liczbę prostokątów o dowolnych rozmiarach, a każdy z nich przeznaczyć do czegoś innego: ten do wyświetlania podglądu projektu 3d, ten do menu dotyczącego symulowanego materiału, tamten do edycji właściwości tekstur... Możliwości jest mnóstwo. Oczywiście po otwarciu świeżo zainstalowanego Blendera mamy zaproponowany podstawowy preset GUI, którego wielu użytkowników w ogóle nie zmienia. Warto wspomnieć też o jego kolorystyce – odcienie szarości i żółci – która z daleka sugeruje: możesz pracować w tym programie godzinami, a twój wzrok zmęczy się najmniej, jak się da. Kolorystyka jest oczywiście również w pełni konfigurowalna.

Blender pracuje w kilku trybach. Jeśli zatrzymujemy się na modelowaniu, możemy powiedzieć o dwóch podstawowych: edycja siatek obiektów (mesh grid). Jeśli, przykładowo, zaprzyjaźnimy się z kilkoma podstawowymi narzędziami do przesuwania i duplikowania punktów w przestrzeni 3D, możemy z prostego sześcianu stworzyć znacznie bardziej złożone bryły, np. domek. Do dyspozycji dostajemy kilka podstawowych meshy, takie jak właśnie sześcian, stożek, walec, rura, płaszczyzna i kilka innych. Odrobina wyobraźni, a każy z tych obiektów można przekształcić w coś znacznie ciekawszego. Drugi tryb pracy operuje już gotowymi obiektami. Najważniejszą operacją, jaką możemy sobie wyobrazić, kiedy chcemy zrobić coś z obiektem, to jego przesuwanie w przesetrzeni. Podobnie jak ono, także rotacja oraz skalowanie w dowolnym kierunku takich obiektów jest dostępne przy pomocy kliknięcia i ruchu myszką, ale nie tylko. Niemal wszystko, co można zrobić w Blenderze, ma swój skrót klawiszowy (naprawdę, chyba nikt nie zna na pamięć wszystkich), zatem przesunięcie przykładowego sześcianu wzdłuż osi X można wykonać klikając G (grab) X (oś X) albo: klikając myszką w odpowieni znacznik przy obiekcie, albo definiując konkretną wartość tego przesunięcia w odpowiednim polu tekstowym.

Ci, którzy pracują długo z Blenderem, wiedzą, że modelowanie obiektów nie kończy się na kształcie. Przykładowo, do wykonania naprawdę dobrego modelu zwierzęcia należy wykorzystać rozmaite materiały, z których najważniejsza jest struktura kości oraz mięśni. Możliwe jest więc zawieranie jednego obiektu w drugim, o innych właściwościach fizycznych, dzięki czemu w efekcie mamy na przykład sztywne odcinki kończyny połączone elastycznym stawem.

Blender oferuje wachlarz właściwości powierzchni materiału, z którego zbudowany jest dany obiekt. Ma to wpływ przede wszystkim na światło, tak, jak w rzeczywistości, a więc jego rozpraszanie, odbicie, kolor. Zdefiniować można także emisję światła, co pozwala uzyskać np. model świecącego ekranu komputera, a także współczynnik załamania światła, co z kolei pozwala modelować obiekty ze szkła – kieliszek z wodą czy inną cieczą, niekoniecznie całkowicie przezroczystą.

Fizyka w programie również istnieje. Do wykonania animacji, która w zamyśle ma akcję na Ziemi, można zdefiniować ziemską grawitację. Po umieszczeniu obiektu nad podłogą widać, jak spada. Oczywiście każdy element ma swoją sprężystość, łamliwość, giętkość i inne parametry.

Do tego, by zobaczyć cokolwiek, co zaprojektujemy, należy użyć światła. Do wyboru są lampy punktowe, kierunkowe, świecące płaszczyzny lub rozproszone światło słoneczne. Do tego zaś, by wyrenderować jakąkolwiek statyczną grafikę lub ruchomą animację, musimy stworzyć abstrakcyjny twór odpowiadający oku kamery, która także ma swoje parametry: kąt obiektywu, zniekształcenie obrazu. Wszystko ma wpływ na ostateczny wynik, który da się wyeksportować do pliku wideo lub statycznej grafiki.

Na deser to, co w animacji jest najważniejsze: ruch. Tworzy się go, nadając obiektom, kamerom, źródłom światła czy materiałom przekształcenia zmienne w czasie. Można się tu posłużyć żmudnym klikaniem, które pozwala nadać płynny ruch obiektu wzdłuż danej osi, rotację czy zniekształcenie, lub skorzystać z mnogości wtyczek do programu, które pozwalają zasymulować np. pękanie szkła lub uginanie elastycznego obiektu pod wpływem ciężaru – przy użyciu takich narzędzi unikamy wielu tysięcy kliknięć i godzin pracy, by uzyskać szybszy i lepszy efekt.

Możliwości jest bez liku. Wszystko to jednak jedynie wierzchołek góry lodowej. Profesjonaliści mogą wykorzystać program do nakładania animowanych elementów na istniejące, rzeczywiste nagrania, renderowania realistycznych zdjęć, których laik nie będzie podejrzewał nawet o syntetyczne pochodzenie, a nawet tworzenie środowisk gier komputerowych, nie wspominając już o poważnych animacjach komputerowych.

Ale jak każdy program, tak i Blender 3D ma swoje minusy, choć mi do głowy przychodzą dwie zasadnicze wady. Menu z początku wydaje się nieczytelne. Zaprzyjaźnienie się z GUI o takich możliwościach konfiguracji wymaga wielu godzin wprawek i buszowania po setkach opcji, parametrów, pozycji. O niektórych z nich z początku trudno powiedzieć, co znaczą i wówczas nie może obejść się bez wsparcia instrukcji bądź tutoriali, gdzie wreszcie okazuje się, jak są istotne dla ostatecznego efektu. Drugim minusem jest – fakt, sporadyczna, ale jednak – utrata stabilności programu. Komercyjne narzędzia tego typu są optymalizowane przez całe zespoły dobrze opłacanych specjalistów, zaś Blender utrzymywany jest przez rzesze pasjonatów, a jedynymi testerami ich pracy są zwykli użytkownicy, którzy oczekują jednak sprawnego programu gotowego do pracy, a z tym czasem jest kłopot. Zatem – podczas pracy zapisujemy projekt jak najczęściej. Te minusy rekompensuje na szczęście brak opłaty za użytkowanie Blendera. Aha, jeszcze jedno – czy wspomniałam, że wersja instalacyjna programu zajmuje zaledwie 80 megabajtów? Dotąd nie mieści mi się to w głowie. Aha, i pracuje stabilnie na systemach Linux, również przecież darmowych...

Podsumowując: Blender 3D to darmowy program, którego możliwości nie ustępują niemal niczym pozostałym, komercyjnym programom tego typu. Trudno się go nauczyć w kilka dni, nawet kilka tygodni nie pozwoli na biegłą obsługę. Jednak dla tych, którzy chcą mieć przepotężne narzędzie do tworzenia modeli 3D i nie wydać na to ani złotówki, jest to najprawdziwsza perła. Stosunek jakości do ceny nie ma sobie równych. Dodatkowym atutem jest wsparcie społeczności użytkowników Blendera. Na popularnych serwisach internetowych można znaleźć szereg darmowych, gotowych modeli trójwymiarowych oraz wiele godzin filmów z tutorialami, począwszy od całkiem podstawowych, do takich na poziomie akademickim – dosłownie.

Na deser sztandarowy pokaz możliwości programu :)

Wioleta Maria Gnieciecka

http://bezparasolowa.blogspot.com

Recenzja Programu ScreenSHU

screenSHU (dawniej ScreenShooter) to niewielkie narzędzie, służące do sprawnego tworzenia i udostępniania online zrzutów ekranu. W wersji bezpłatnej umożliwia ono na przechowywanie w tzw. chmurze maksymalnie 250 screenów.

 Program pozwala swobodnie tworzyć zrzuty całego ekranu lub wskazanego przez nas obszaru, np. okna dowolnej aplikacji. Tuż po stworzeniu screena jest on automatycznie wysyłany na zewnętrze serwery, dzięki czemu możemy go łatwo udostępnić znajomym (link do obrazu dostępny jest w górnej części okna) lub opublikować w formie wpisu na Facebooku i Twitterze. Sam proces zapisywania grafiki w chmurze obliczeniowej zajmuje, jak podają twórcy narzędzia, niespełna sekundę.

Karol Bunsch - Powieści piastowskie

Pierwszą książką Karola Bunscha otwierającą cykl "Powieści piastowskich" jest "Dzikowy skarb", następnie "Ojciec i syn" oraz "Rok tysięczny". Tworzą one rodzaj trylogii z czasów Mieszka I  i Bolesława Chrobrego. Kolejne utwory współtworzące wspomniany cykl obejmują czasy panowania Mieszka II - "Bracia", Kazimierza Odnowiciela - "Bezkrólewie", "Odnowiciel", Bolesława Śmiałego - "Imiennik" oraz Bolesława Krzywoustego "Zdobycie Kołobrzegu" i "Psie Pole". Są to przede wszystkim powieści historyczno - przygodowe, wspaniałe do czytania, o ciekawie zarysowanych osobowościach głównych bohaterów. Z prawdą historyczną też jest nie najgorzej. Postacie historyczne się zgadzają. Niekiedy jest pewien poślizg w czasie, ale to nie jest aż tak istotne, zwłaszcza, że co do wielu dat sami historycy nie mają pewności. Natomiast jeśli chodzi o wydarzenia, oparte są na solidnej wiedzy historycznej, mimo że reprezentują ówczesny sposób jej interpretacji. 

Prawdziwy noblista - Henryk Sienkiewicz

W rozprawie " Rzeczywistość historyczna" Stefan Kulczycki wyróżnił trzy rodzaje powieści historycznej: 

• pierwszy, w którym fakty historyczne tak przytłaczają treść utworu i życie jego bohaterów,
  ze właściwie powieść staje się zbeletryzowaną historią; 

• drugi, w którym historia istnieje tylko z nazwy i daty, ale ludzie i ich dzieje nie pasują
  do epoki, są bądź współcześni czasom autora, bądź istnieją poza czasem tak, iż z ich życia, zachowania i kultury materialnej, wśród której bytują, nie można odgadnąć, jaką epokę
  w istocie przedstawiają; 

• trzeci wreszcie rodzaj to utwór, w którym wydarzenia dają ramy historyczne, epoka- imiona właściwych jej bohaterów, autor zaś bohaterów tych ukazuje takimi, jakimi mogli być lub byli ludzie owej epoki, jakim było ich życie oraz kultura duchowa i materialna. 

Powieści Sienkiewicza zaliczył do trzeciej kategorii. "Trylogia" - dzieło które przyniosło mu sławę największego pisarza historycznego w Polsce. Dzieło w którym autor zagłębia się w  historię szlacheckiej polski i w powieści ożywia jej dzieje nowym blaskiem.

Źródło: Wikipedia https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Henryk_Sienkiewicz.PNG

Historia Uważam Rze

Strona internetowa Historia Uważam Rze http://www.historia.uwazamrze.pl/ jest wersją elektroniczną miesięcznika wydawanego w Warszawie od 12 kwietnia 2012 roku przez spółkę Presspublica. Redaktorem naczelnym jest Jan Piński, absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Specjalizował się w tematyce ekonomicznej i dziennikarstwie śledczym. Redaktora wspiera grupa stałych współpracowników, którzy zapewniają różnorodność publikowanej tematyki. Redakcja od pewnego czasu współpracuje ze znanym portalem historycznym - "historycy.org".

Niniejsza praca będzie dotyczyć analizy i oceny programu do edycji tekstu Microsoft Word. 

Microsoft Word jest najpopularniejszym programem w zakresie edycji tekstu.

Prostota użytkowania z podstawowych funkcji umożliwia pracę każdemu kto posiada elementarną wiedzę z zakresu obsługi komputera.

Recenzja strony

 Recenzja strony portalu : http://www.sww.w.szu.pl

Jednym z ciekawszych portali internetowych dotyczących  II wojny światowej jest autorska strona  Mateusza Łabuza, który w grudniu 2005 roku stworzył niewielką witrynę szu.pl dedykowaną historii największego konfliktu w dziejach ludzkości. 

         Jak pisze autor ,, Jedną z inspiracji do stworzenia własnego serwisu były odcinki "Sensacji XX Wieku". Przyczyniły się do zainteresowania II wojną światową, co zaowocowało rozpoczęciem prac nad wortalem”. Zainteresowanie ze strony użytkowników serwisu skłoniły autora do przebudowy strony pod względem merytorycznym i graficznym w 2009r a więc  po trzech latach aktywności w sieci.

Portal ma bardzo czytelną szatę graficzną i przejrzysty  układ zakładek co wpływa na jego czytelność i jasność. Dzięki mapie serwisu z łatwością odnajdziemy interesujące nas zagadnienia. Jest to według mnie duży plus , który w znaczny sposób ułatwia korzystanie ze strony. 

          Bardzo ciekawe jest podejście autora do publikowanych przez siebie tekstów oraz tego , co w nich pisze. Znaczna część zamieszczonych  tekstów jest bardzo ciekawa. Są one przystosowane do szerokiej grupy czytelników, dlatego nie są napisane skomplikowanym , zawiłym naukowym językiem , nie są nużące i trudne w odbiorze, każdy może znaleźć tu coś dla siebie i swoich zainteresowań. Są one konkretne dające sporo informacji na dany temat, nie ma w nich zbędnych rzeczy , jakiś dygresji , które by niepotrzebnie je wydłużały i męczyły odbiorcę chcącego dowiedzieć się konkretów. Zebrane materiały zostały zaprezentowane przez autora w sposób przejrzysty i przemyślany , co zdecydowanie zachęca do lektury.

Mnogość zagadnień poruszanych na portalu sprawia, że jego ocena będzie zależeć od indywidualnej preferencji i zainteresowania.

        Dla tych , którzy dobrze znają dzieje II wojny światowej, zapewne nie zaskoczy niczym nowym .Jednak dla osób które wiedzą mniej, a zechcą poszerzyć swoje horyzonty-wydaje się idealną propozycją.

Dla mnie osobiście jednym z największych walorów i zalet tego portalu są bibliografie które autor spożytkował przy omawianych pozycjach oraz zamieszczone recenzje książek o tematyce historycznej.

         Na plus należy również uwzględnić , iż na stronie portalu jest znikoma ilość reklam, które na innych portalach stanowią znaczny procent i skutecznie rozpraszają czytelnika. Tutaj pojawiają się one sporadycznie, jak na przykład reklama książki : ,, Jan Karski. Jedno życie. Kompletna historia. Tom 1.(1914-1939) Madagaskar’’, co uważam, za stosowne że jest na miejscu i potrzebne.

 

            Według mnie jedynym defektem tego portalu jest jego tytuł. Moim zdaniem powinien zostać zmodyfikowany, tak by od razu kojarzył się z tematyką poruszaną na stronie, po wpisaniu do wyszukiwarki internetowej.

Reasumując, należy się szacunek dla autora, że jako pasjonat bez większych nakładów finansowych i wsparcia profesjonalnych firm stworzył i nadal z sukcesem prowadzi wyżej wymienioną stronę.

                                                                                                                                                          Andrzej Kaczan

Film był kręcony od 6 czerwca do 26 października 1994. Jego premiera miała miejsce 18 maja 1995, a w Polsce 8 września tego samego roku.

Koniec XIII wieku Szkocja znajduję się pod panowaniem Edwarda I. Przejęcie władzy następuje po dramatycznych okolicznościach. Świadkiem morderstw i gwałtów jest, młody William Wallace. Po latach spędzonych pod kuratelą wuja dorosły William wraca do Szkocji. Po powrocie w skutek dramatycznych wydarzeń William decyduje się na straceńczą walkę z okupantem. Dzięki ogromnej odwadze zostaje wykreowany na przywódcę powstania przeciw angielskiej tyranii. Oglądając film widz ma niejedną okazję by uronić łzę, pokontemplować nad fabułą czy po prostu się pośmiać. Ciekawostką jest fakt że Mel Gibson występuje zarazem w roli reżysera jaki i głównego aktora. I choć z prawdziwymi zdarzeniami film ma niewiele wspólnego moim zdaniem jest to ekranizacja wybitna, bo któż nie zna pamiętnego przemówienia Williama z bitwy pod Sterling? Na wyróżnienie zasługują również wspaniałe sceny batalistyczne, które został okrzyknięte najkrwawszymi w historii kinematografii. Oprócz samego Gibsona w obsadzie znajdziemy wielu wybitnych aktorów min. Ian Bannen, Patrick McGoohan, jak również piękne aktorki min. Sophie Marceau. Dzieło traktuje o walce, zdradzie, miłości i honorze.

Mariusz Markowski

Recenzja Filmu Królestwo Niebieskie 

Królestwo niebieskie – amerykański dramat historyczny z 2005 roku w reżyserii Ridley Scotta. W roli głównej Orlando Bloom

Fabuła

 Jest rok 1186. Młody kowal Balian traci żonę i syna. Pogrążonego w żałobie kowala odnajduje rycerz Godfrey z Ibelin (Liam Neeson), który okazuje się jego ojcem. Godfrey namawia Baliana – swego nieślubnego syna – by u jego boku wyruszył ze świętą misją do Ziemi Świętej. Balian zgadza się na podróż, gdyż chce odkupić winy swoje i swojej rodziny. Niestety, w czasie podróży dochodzi do walki w której Godfrey zostaje raniony strzałą. Gdy krzyżowcy docierają do Messyny, Godfrey umiera. Po dotarciu do Jerozolimy Balian otrzymuje tytuły i gospodarstwo swojego ojca.Zakochuje się w siostrze króla, pięknej księżniczce Sybilli (Eva Green). Po śmierci króla Baldwina IV władzę w Jerozolimie przejmuje baron Guy de Lusignan. Żądny krwi Lusignan doprowadza do wojny z Saladynem, wodzem muzułmanów. W bitwie pod Hittin giną wszyscy rycerze Jerozolimy, a Guy dostaje się do niewoli, miasto pozostaje bez obrony. Saladyn maszeruje z armią, aby zająć Jerozolimę. Na czele obrońców staje Balian, który wraz z mieszkańcami miasta ma zamiar go bronić do ostatniej kropli krwi.Zaczyna się bitwa. Balian dzielnie odpiera atak muzułmanów od wieczora do świtu, gdy to Saladyn chce z nim rokować. Balian godzi się poddać miasto, jeśli muzułmanie puszczą wolno mieszkańców i rycerzy. W ostatniej scenie Balian mieszka w drewianej chatce. Przybywa do niego król Anglii, lecz Balian ukrywa swoją tożsamość,mówiąc, że jest tylko kowalem. Na końcu Balian i Sybilla odjeżdżają konno. 

Postaci  

Balian z Ibelinu

Orlando Bloom

Balian z Ibelinu, znany również jako Balian z Ramli i Balian z Nablus  (ur. wczesne lata 40. XII wieku, zm. 1193) – możnowładca z Królestwa Jerozolimskiego w tą postać wciela się aktor Orlando Bloom

Balian był synem Barisana z Ibelinu oraz bratem Hugona i Baldwina. Jego imię brzmiało właściwie Barisan, lecz w ciągu XII w. wymowa zmieniła się na "Balian". Niekiedy jest też zwany "Balianem młodszym", dla odróżnienia od jego ojca - "Baliana starszego".
Po śmierci Hugona w 1150 r. otrzymał zamek Ibelin od jego spadkobiercy Baldwina, który zostawił dla siebie panowanie nad Ramlą. W 1174 r. bracia poparli roszczenia Rajmunda z Trypolisu wobec Milesa de Plancy o tytuł regenta Jerozolimy. W 1177 r. brali udział w bitwie pod Montgisard. W tym samym roku Balian poślubił Marię Komnenę, wdowę po królu Amalryku I i otrzymał dzięki temu Nablus.
Balian wraz z bratem poparli w 1183 r. Rajmunda jako kandydata na regenta dla chorego na trąd Baldwina IV. Innym kandydatem był Gwidon de Lusignan, mąż Sybilli. Balian był obecny na koronacji Baldwina V, która miała miejsce także w 1183 r., jeszcze za życia Baldwina IV, w celu uniemożliwienia koronacji Gwidona na króla. Baldwin IV zmarł w 1185 r., a syn Sybilli, następca tronu, niespełna półtora roku później. Faworyt do tronu Rajmunda, Humfryd IV z Toron odmówił przyjęcia korony i przeszedł na stronę Gwidona. Balian złożył przysięgę wierności Gwidonowi, natomiast jego brat udał się na wygnanie do Antiochii.

Fabuła filmu  luźno oparta jest na historii życia Baliana młodszego


Sybilla Jerozolimska

 Tą postać w filmie gra Eva Green

Eva Green

Sybilla Jerozolimska, fr. Sibylle de Jérusalem (ur. 1159 lub 1160, zm. 25 lipca 1190) – hrabina Jaffy i Aszkelonu 1176-1186, królowa Jerozolimy
1186-1190.
Sybilla była najstarszym dzieckiem Amalryka I i jego pierwszej żony Agnieszki z Courtenay, a jej młodszym bratem był Baldwin IV Trędowaty. Małżeństwo jej rodziców unieważniono, a jej ojciec w 1167 ożenił się z Marią Komneną i miał z nią przyrodnią siostrę Sybilli – Izabelę. Sybilla została wychowana przez swoją cioteczną babkę – Jowitę z Betanii, siostrę królowej Melisandy, przełożoną sióstr św. Łazarza w Betanii. W 1169 jej ojciec wysłał Fryderyka de la Roche, arcybiskupa Tyru, do Europy aby zdobył pomoc (również materialną) dla państw krzyżowców i zaaranżował małżeństwo Sybilli. Fryderyk przekonał Stefana I z Sancerre, młodego szlachcica spokrewnionego z europejskimi władcami, do poślubienia Sybilli. Stefan przybył do Jerozolimy, ale rozmyślił się i wrócił do Francji.
Ojciec Sybilli zmarł w 1174, a królem został jej brat chory na trąd – Baldwin IV. Regentem królestwa został najpierw Miles de Plancy, a potem Rajmund z Trypolisu. W 1176 Baldwin i Rajmund zaaranżowali małżeństwo Sybilli z Wilhelmem Długim Mieczem z Montferratu, najstarszym synem markiza Wilhelma V, kuzynem króla Ludwika VII Francuskiego i cesarza Fryderyka Barbarossy. Sybilla otrzymała tytuł hrabiny Jaffy i Aszkelonu, który wcześniej należał do jej matki Agnieszki. Para pobrała się na jesieni 1176, a Wilhelm zmarł w czerwcu następnego roku pozostawiając ciężarną Sybillę. Z Wilhelmem Sybilla miała syna:
Baldwina V (1178-1186), przyszłego króla Jerozolimy. Owdowiała księżniczka – następczyni tronu, była świetną partią dla europejskich rycerzy, ale niektórym z nich przeszkadzał fakt, że ma już syna. Filip, hrabia Flandrii, brat cioteczny Sybilli (jego matka, Sybilla Andegaweńska była przyrodnią siostrą ojca Sybilli), przybył do Jerozolimy w 1177 i zażądał, aby księżniczka poślubiła jednego z jego wasali. Wysoka Rada Jerozolimy z Baldwinem z Ibelinu na czele odmówiła, a obrażony Filip udał się do Antiochii.
W 1180, matka Sybilli wydała ją za mąż za Gwidona de Lusignan (zm. w 1192), rycerza dopiero co przybyłego do Jerozolimy, a późniejszego króla Jerozolimy i Cypru. Gwidon był młodszym bratem konstabla Jerozolimy – Amalryka de Lusignan. Z drugiego małżeństwa Sybilla miała 2 córki:

Godfrey z Ibelinu 

Liam Neeson

Ojciec Baliana ( w rzeczywistości nazywał się  Barisan). Tą postać gra Liam Neeson

 

 

 

Tiberias

  Postać wzorowana na Rajmundzie z Trypolisu, księciu Tyberiady.

Jeremy Irons

(ur. 1140, zm. 1187) – Hrabia Trypolisu od 1152 do 1187. Jedna z najwybitniejszych postaci okresu krucjat.Syn Rajmunda II i Hodierny (córki króla Jerozolimy, Baldwina II). W 1164 został pojmany przez Nur ad-Dina i uwolniony dopiero w 1174. W tym czasie Amalryk I rządził Hrabstwem Trypolisu jako regent. Rajmund III z kolei dwukrotnie został regentem Królestwa Jerozolimskiego w okresie 1174–1177 oraz 1185-1186.Jako jedyny z arystokracji Królestwa Jerozolimskiego cieszył się szacunkiem Sułtana Saladyna. W 1187 pozwolił synowi Saladyna na przemarsz z 20-tysięczną armią przez swoje ziemie, pod warunkiem że Saraceni przejdą przez nie w nocy. Jego pozwolenie zlekceważył mistrz templariuszy - Gérard de Ridefort który rzucił się na 20 tysięcy Saracenów z 20 templariuszami i 10 szpitalnikami w bitwie u źródeł Cresson.

 Rajmund zmarł na zapalenie opłucnej w Trypolisie pod koniec listopada 1187.

 

Guy de Lusignan 

Marton Csokas

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(zm. 18 lipca 1194) – regent, później król Jerozolimy (1186-1192), a następnie Cypru (1192-1194).

Był Francuzem, trzecim synem Hugona VIII, Amalryka II.
hrabiego Lusignan, oraz młodszym bratem
Przybył do Palestyny w 1180 roku, aby pojąć za żonę Sybillę, starszą siostrę króla Baldwina IV Trędowatego. Pomimo sprzeciwu baronów królestwa oraz samego króla, ślub odbył się na Wielkanoc. Stało się to głównie dzięki staraniom Agnieszki de Courtenay (matki Baldwina i Sybilli), która ostatecznie przekonała syna do wyrażenia zgody na to małżeństwo i oddania szwagrowi w lenno hrabstw Jaffy i Aszkelonu.
Rozwijająca się choroba utrudniała królowi samodzielne sprawowanie rządów. Z tego powodu w 1183 roku Baldwin powierzył Gwidonowi władzę zwierzchnią nad całym państwem oprócz Jerozolimy.
Większość baronów odnosiła się do regenta z niechęcią. Ostatecznie utracił ich szacunek w czasie najazdu wojsk Saladyna, kiedy, dowodząc armią Królestwa Jerozolimskiego, nie potrafił samodzielnie podjąć jednoznacznych decyzji. Słabość charakteru oraz późniejszy zatarg z królem sprawiły, że Gwidon został pozbawiony urzędu regenta. Jednocześnie Baldwin starał się odsunąć szwagra od następstwa tronu. Bezskutecznie usiłował nakłonić Sybillę do unieważnienia małżeństwa. 23 listopada 1183 roku ogłosił swoim dziedzicem jej syna z pierwszego małżeństwa, kilkuletniego Baldwina. Urażony Gwidon wypowiedział posłuszeństwo królowi. Wojska Baldwina odebrały mu Jaffę, nie udało im się jednak zdobyć Aszkelonu.
Zgodnie z życzeniem króla, po jego śmierci w 1185 królem ogłoszono małoletniego Baldwina V. Był on jednak chorowity i półtora roku później zmarł. Niemal natychmiast po jego śmierci Sybilla i Gwidon podstępnie zawładnęli Jerozolimą i większą częścią królestwa. Ich stronnik, patriarcha Jerozolimy Herakliusz, doskonale zdając sobie sprawę z niepopularności Gwidona, ukoronował tylko jego żonę. Koronę na głowę męża włożyła Sybilla.
Gwidon niedługo cieszył się swoim państwem. W 1187 roku kolejny napad Renalda z Châtillon na muzułmańską karawanę doprowadził do zerwania rozejmu z Saladynem. Armia muzułmańska wkroczyła do Królestwa Jerozolimskiego. Gwidon, wbrew zdrowemu rozsądkowi oraz radom hrabiego Rajmunda z Trypolisu, uległ namowom Renalda i wielkiego mistrza templariuszy, Gerarda z Ridefort, i dał wojsku rozkaz wyruszenia z Akki. Jego wyczerpana letnim skwarem armia została 4 lipca zaatakowana przez Saladyna pod Hittin. Bitwa zakończyła się straszliwą klęską Gwidona. Jego wojska zostały zdziesiątkowane przez muzułmanów, a sam król dostał się do niewoli. Chrześcijanie utracili również Święty Krzyż.
Porażka ta przesądziła o losie Królestwa Jerozolimskiego. W ciągu kilku następnych miesięcy Saladyn podbił prawie całe państwo. 2 października skapitulowała Jerozolima, której heroiczną obroną dowodził Balian z Ibelinu. Jedynym większym miastem pozostającym w rękach Franków był Tyr, ocalony dzięki niespodziewanemu przybyciu Konrada, syna margrabiego Montferratu.
Gwidon pozostał w niewoli do lipca 1188 roku, kiedy Saladyn wspaniałomyślnie uwolnił go, pod warunkiem, że powróci do Francji i nie będzie więcej uczestniczył w walkach z muzułmanami. Król nie miał jednak zamiaru wypełnić tego przyrzeczenia.

Król Baldwin IV Trędowaty 

 Postać tą gra Edward Norton
(fr. Baudouin IV le Lépreux) (ur. 1161, zm. 16 marca 1185 w Jerozolimie) – król jerozolimski od 1174

Edward Norton

roku.

Był synem Amalryka I i jego pierwszej żony Agnieszki z Courtenay, młodszym bratem Sybilli. Od 9 roku życia cierpiał na trąd. Jego wychowawcą był arcybiskup Wilhelm z Tyru.

Baldwin został koronowany na króla cztery dni po śmierci swojego ojca, 15 lipca 1174 roku. Początkowo rządy regencyjne w jego imieniu sprawował Miles de Plancy, który naraził się na niechęć pozostałych baronów i został zamordowany. Po Milesie oficjalnym regentem Baldwina został Rajmund, hrabia Trypolisu i książę Galilei, który sprawował rządy regencyjne do osiągnięcia przez niego wieku 16 lat. Powołanie go na ten urząd zapoczątkowało rozłam wśród dostojników Królestwa Jerozolimskiego. Większość miejscowych baronów i joannici popierali Rajmunda i jego pokojową politykę. Pozostali, między innymi Renald z Châtillon, Joscelin III (tytularny hrabia Edessy), templariusze oraz przybysze z Zachodu, opowiadali się za bardziej agresywnymi działaniami. Młody Baldwin starał się utrzymywać równowagę między obydwoma stronnictwami, co utrudniał mu duży wpływ matki, będącej siostrą Joscelina III. To właśnie ona przeforsowała zawarcie małżeństwa między księżniczką Sybillą a pochodzącym z Francji Gwidonem de Lusignan, którego nie akceptował ani Baldwin, ani większość baronów. Skutkiem działań hrabiny Agnieszki było także powołanie Herakliusza, arcybiskupa Cezarei, na patriarchę Jerozolimy.
W polityce zagranicznej Baldwin dążył do zjednoczenia chrześcijan w walce z muzułmanami, zaś z drugiej strony, do zawarcia na pewien czas pokoju z Saladynem. Wcześniej jednak, w listopadzie 1177 roku, Saladyn wyprawił się na Królestwo Jerozolimskie z zamiarem zajęcia Askalonu. Młody król wyruszył sułtanowi na spotkanie z pięcioma setkami zbrojnych. Do głównego starcia doszło 25 listopada pod Montgisard. Bitwa ta była największym sukcesem militarnym "Króla Trędowatego", który był już wtedy w złym stanie zdrowia. Z relacji ówczesnych kronikarzy można wnioskować, że niebagatelny wpływ na morale rycerzy Królestwa Jerozolimskiego mógł mieć widok wycieńczonego chorobą króla, modlącego się przed bitwą przed relikwiami Krzyża Świętego. Baldwin ostatecznie znalazł w sobie dość sił fizycznych i duchowych, aby skutecznie stawić czoła Saladynowi. Oddziały sułtana zostały praktycznie całkowicie rozbite, a on sam musiał uciekać z pola bitwy pod eskortą swojej straży przybocznej. Baldwin IV nie mógł jednak wykorzystać zwycięstwa spod Montgisard, ponieważ pościg za Saladynem oznaczałby pozostawienie państewka krzyżowców bez armii.
W maju 1180 roku udało mu się podpisać rozejm. Niestety, w swoich planach król nie wziął pod uwagę charakteru Renalda de Châtillon, który ani myślał przerwać swoich napaści na muzułmańskie karawany. Doprowadziło to do zerwania rozejmu i uwięzienia w Damietcie 1500 chrześcijańskich pielgrzymów, zdążających na statkach do Ziemi Świętej.
Na początku 1183 Baldwin zachorował na febrę. Choć udało mu się podźwignąć z choroby, w jej efekcie trąd zaatakował go ze zdwojoną siłą. Król stracił władzę w rękach i nogach i niemal zupełnie oślepł. Nie mogąc samodzielnie rządzić, powierzył szwagrowi Gwidonowi urząd regenta i władzę nad całym państwem poza Jerozolimą.
Mniej więcej w tym samym czasie Renald z Châtillon zdobył port Ajla (zajęty przez Saladyna w grudniu 1170 roku) i zwodował na Zatoce Akaba flotyllę statków, których zadaniem miało być łupienie okrętów muzułmańskich na Morzu Czerwonym oraz nadmorskich miast. Korsarze splądrowali miasteczka na wybrzeżu Afryki, spalili statki w kilku arabskich portach i zatopili okręt wiozący pielgrzymów do Dżiddy. Ten ostatni czyn wywołał gwałtowną reakcję całego muzułmańskiego świata. Wszyscy władcy islamscy, nawet dotychczasowi sojusznicy Franków, odwrócili się od nich.
W odpowiedzi Saladyn we wrześniu 1183 roku wraz ze swym wojskiem wkroczył do Palestyny. Naprzeciwko niemu wyruszyła armia frankijska pod wodzą Gwidona z Lusignan. Do ich spotkania doszło w pobliżu Źródła Goliata na równinie Ezdrelon. W starciu tym Gwidon okazał się człowiekiem niezdecydowanym i nie radzącym sobie w sytuacjach kryzysowych. Wobec jego długiego wahania tylko zdecydowana postawa hrabiego Rajmunda z Trypolisu i Baliana z Ibelinu uchroniły armię przed klęską.
Wkrótce potem doszło do kłótni między Gwidonem i królem. Baldwin zwołał baronów królestwa na naradę, w efekcie której Lusignana pozbawiono regencji. Król postanowił ponownie przejąć bezpośrednie rządy. Aby zapobiec w przyszłości objęciu władzy przez szwagra, 23 listopada 1183 roku monarcha ogłosił dziedzicem swojego siostrzeńca Baldwina. Jednocześnie bezskutecznie starał się przekonać Sybillę do unieważnienia małżeństwa. Obrażony Gwidon wycofał się do swojego hrabstwa. Wojska królewskie odebrały mu Jaffę, Lusignan obronił jednak przed nimi swoje drugie miasto, Askalon.
W 1185 roku spodziewający się rychłej śmierci Baldwin powierzył regencję hrabiemu Trypolisu, Rajmundowi. Kilka tygodni później zmarł. Jego szczątki spoczęły w kościele Świętego Grobu.

Wydaje mi się że to już wszystkie ważniejsze postaci. Wszyscy bohaterowie, oprócz Godfrey'a, żyli naprawdę.

Miejsce kręcenia filmu  

 Zdjęcia do filmu zrealizowano w Loarre, Palma del Río, Segowii, Sewilli i Ávili (Hiszpania) oraz w Warzazacie (Maroko).


Błędy jakie pojawiły się w filmie 

• Jerozolima nie znajdowała się na środku pustyni, jak to pokazano w filmie. Jej wschodnie mury wychodziły na ogród Gethsemane oraz Wzgórze Oliwne, które Saladyn atakował 20 września 1187 roku.
• W scenie gdy Balian jest pasowany na rycerza, Godfrey wręcza mu swój sygnet. Od tej chwili jego syn nosi go na serdecznym palcu lewej ręki, z czego wynika, że sygnet jest dość mały, skoro musi go nosić na najmniejszym palcu. Jednak po przyjrzeniu się niektórym plakatom do filmu widać, że Balian ma ten sam sygnet ubrany na grubą, skórzaną rękawicę ochronną. Czyli albo sygnet nie jest taki mały, albo magicznie zmienia swoją średnicę.
• W kilku scenach włączających jazdę konną widać pomarańczowe słupki wbite w ziemię.
• Kiedy muzułmanie modlą się blisko Jerozolimy są skierowani w kierunku słońca (wówczas zachodu), a powinni być skierowani w stronę Mekki, która jest w kierunku południowo-wschodnim.
• Podczas bitwy dla Jerozolimy, półksiężyc i gwiazdy w pobliżu zmieniają swoje pozycje w krótkich odstępach czasowych. Pierwszy półksiężyc jest poziomo a gwiazda jest zaraz ponad nim. W następnej scenie półksiężyc jest odwrócony kątem także nieoświetlona część księżyca powinna zasłaniać świecącą gwiazdę a jednak jest widoczna obok.
• Kilka razy podczas filmu, muzułmanie modlą się dopiero wtedy gdy usłyszą mowę na głos od innego modlącego się muzułmanina. Można usłyszeć w kilku następnych ujęciach, że mówiący poprzedza modlących się.
• W filmie widzimy flagi z królestwa Castilla i Leona razem. W tym okresie królestwa Castilla i Leon były osobnymi królestwami. Stały się jednością w 1230 roku.
• Rozmiar dziury w piasku po tym jak Balian wbił miecz obok Nasira po walce o konia, zmienia się z dużej i kompletnie nierównej, do równej rozmiarowi miecza.
• Kiedy posłaniec od Saladyna został dźgnięty w gardło przez Guya de Lusignana, krew wytrysnęła z gardła posłańca z lewej strony, dokładnie tam gdzie nie został dźgnięty.
• W filmie, Jerozolima jest otoczona dużymi płaskimi równinami. W rzeczywistości Jerozolima znajduje się na dużej górce i jest otoczona wzgórzami i głębokimi dolinami pośrodku. Nie występują tam żadne płaskie równiny tak, jak to zostało pokazane w filmie.
• Po scenie poddania się Jerezolimy, blizna z poniżej lewego oka Baliana znika.
• W wersji reżyserskiej filmu, Sibylla mówi swojemu synkowi, który wkrótce będzie Baldwinem V, na lekcji geografii, że Królem Anglii jest Ryszard, syn Króla Henryka. Ryszard I nie był następcą tronu swojego ojca do 1189 roku, czyli 3 lata po śmierci Baldwina V.
• Sibylla twierdzi, że poślubiła Guya de Lusignana kiedy miała 15 lat. Tak naprawdę musiała mieć co najmniej 20 albo 21 kiedy wyszła za niego w 1180 roku. Miała 17 lat kiedy poślubiła swojego pierwszego męża Williama z Montferratu w 1176 roku.
• Podczas drugiego dnia oblężenia, Balian dostrzega kilku saraceńskich żołnierzy którzy umieścili flagę na jednej z wież, bierze broń (jest to młot bojowy) od najbliższego łucznika i biegnie w stronę żołnierzy. Jednakże w następnym ujęciu ugadza Saracena strzałą, a nie młotem.
• Na początku filmu, kiedy armia Godfryda zostaje wciągnięta w zasadzkę, jeździec konny oskarżający Baliana o morderstwo księdza ma na głowie stożkowy. W kilka minut później ma hełm płaski.
  
  

  Inne ciekawostki o filmie 

  Na potrzeby filmu wybudowano pełnowymiarowe katapulty, które naprawdę wyrzucały 50-kilogramowe bryły granitu na odległość 50 metrów, oraz ważące po 17 ton wieże oblężnicze, które trzeba było ręcznie popychać.
• Król Maroco Mohammed VI zezwolił na udział w filmie 1500 marokańskich żołnierzy.
• Kostiumy, a było ich ok 14 tyś., wyprodukowane były w Tajlandii i w Turcji. Kolczugi natomiast sprowadzono z Chin.
• Postać Godfreya (Liam Neeson) została w dużej mierze oparta na osobie znanego średniowiecznego historyka Wilhelma z Tyru, którego kroniki miały spory wpływ na tworzenie scenariusza.
• Podczas kręcenia filmu w Maroku nie obyło się bez problemów. Nowinki z planu przeciekły do prasy i ukazał się artykuł, w którym wyrażono wątpliwości czy film ma szansę na odniesienie sukcesu. W rezultacie wzmocniono ochronę na planie, sam Ridley Scott miał aż 4 ochroniarzy. Do tego doszły kłopoty techniczne: najpierw złamało się ramię trebusza, a potem jedna z wieży oblężniczych stanęła w ogniu, gdy ktoś zapomniał usunąć z niej butelki z "koktajlem Mołotowa". Także warunki atmosferyczne dawały się we znaki: często wiejący wiatr nie ułatwiał filmowcom pracy; pomógł za to w uzyskaniu odpowiedniego klimatu w filmie.
• Do sceny, w której statek Baliana zostaje rozbity przez burzę, wykorzystano kilka ujęć ze "Sztormu", jednego z wcześniejszych filmów Scotta.
• Na potrzeby filmu wykonano 7500 sztuk broni (w tym 250 kusz i 20000 strzał) oraz 3000 tarcz.
• Na potrzeby filmu wykonano około 12000-15000 kostiumów, z których każdy składał się z 13-15 części (hełmy, buty, rękawice, poszczególne elementy kolczugi, pasy itp.).
  
  

  Muzyka  

   W filmie jest dużo utworów między innymi te:
  
  
  
  
  
  
  
  
   
  
  

  
  

  
  

  Królestwo Niebieskie jest bardzo dobrym filmem mimo iż występuje w nim wiele błędów . Interesuje ciekawą fabułą . Dzięki niemu ludzie mogą poznać historię , nawet Ci którzy nie interesują się historią z ciekawością obejrzą ten film.
  
  
  Zalety:
  - dobra gra aktorska ,
  - ciekawa fabuła,
  - osadzony w historii
  Wady:
  -trochę odbiega od historii 
  
  
  link do bloga :https://filmhistoryczny.blogspot.com/b/post-preview?token=flex_00BAAA.vF8K3tNEaoTJ1TQYJzFOGg.0qzsEq8eM8VhYbt0hq1aPw&postId=6799790697399361782&type=POST

Gothic 2

Gra powstała w roku 2002 jest kontynuacją historii z poprzedniej części Gothic.

W grze przeistaczamy się w postać w bezimiennego bohatera, który po ostatecznym pojedynku ze Śniącym(demonem z piekieł) w pierwszej części leży pobity i poszarpany w zawalonej świątyni. Przywołuje go do swojej wieży mag Xardas, który ma plan wobec bezimiennego i daje mu tak naprawde drugie życie używając swojej mocy magicznej

 

Zaczynamy praktycznie od 0, postać jest słaba i z trudem radzi sobie ze słabymi przeciwnikami. Próbujemy zdobywać więcej doświadczenia zabijając jak najwięcej potworów i wypełniać jak najwięcej zadań, trzymając się oczywiście tych głównych, zadania poboczne nie mają dużego znaczenia.

 

Generalnie system walki, grafika nie powalają na kolana lecz niesamowita wciągająca fabuła sprawi, że gracz będzie chciał tą grę przejść nie jeden a wiele razy, tak było w moim przypadku.Trzeba tu zaznaczyć, że gra jest stara i nie musi wyglądać pięknie.

 

http://taniewina2015.blogspot.com/
Krzysztof Turczewski

Surfowanie bez reklam?

Dzisiaj, pewnie wielu z nas nie może sobie wyobrazić swobodnego przeglądania stron internetowych bez użycia wtyczek blokujących wyświetlanie coraz to bardziej wymyślnych i co za tym idzie irytujących treści reklamowych. W tym wpisie chciałbym, z punktu widzenia użytkownika dokonać analizy najbardziej popularnych rozszerzeń blokujących reklamy oraz wskazać ich silne i słabe punkty. 

Adblock Plus

Recenzja Steam

Steam to obecnie najpopularniejsza platforma cyfrowej dystrybucji gier. Usługa powstała w 2003 roku z inicjatywy Valve Corporation. Początkowo usługa skupiała się jedynie na dystrybucji gier, jednak na przestrzeni kolejnych lat dodawane były nowe elementy. Do dzisiaj dodano tam m.in. funkcje społecznościowe czy też komunikator z listą znajomych. Sama oferta rozszerzyła się także o filmy i programy.

Spartacus

Robert Dornhelm jest reżyserem filmu Spartacus. Akcja filmu rozgrywa się w Rzymie w latach 73-71 p.n.e. Młody niewolnik  Spartacus ( w jego postać wcielił się Goran Visnjić ) zostaje "uczniem" szkoły gladiatorskiej. Oburzony postępowaniem strażników wobec gladiatorów, postanawia namówić swoich towarzyszy do buntu. Razem chcą wziąć swój los w swoje ręce.