Recenzja Filmu Królestwo Niebieskie 

Królestwo niebieskie – amerykański dramat historyczny z 2005 roku w reżyserii Ridley Scotta. W roli głównej Orlando Bloom

Fabuła

 Jest rok 1186. Młody kowal Balian traci żonę i syna. Pogrążonego w żałobie kowala odnajduje rycerz Godfrey z Ibelin (Liam Neeson), który okazuje się jego ojcem. Godfrey namawia Baliana – swego nieślubnego syna – by u jego boku wyruszył ze świętą misją do Ziemi Świętej. Balian zgadza się na podróż, gdyż chce odkupić winy swoje i swojej rodziny. Niestety, w czasie podróży dochodzi do walki w której Godfrey zostaje raniony strzałą. Gdy krzyżowcy docierają do Messyny, Godfrey umiera. Po dotarciu do Jerozolimy Balian otrzymuje tytuły i gospodarstwo swojego ojca.Zakochuje się w siostrze króla, pięknej księżniczce Sybilli (Eva Green). Po śmierci króla Baldwina IV władzę w Jerozolimie przejmuje baron Guy de Lusignan. Żądny krwi Lusignan doprowadza do wojny z Saladynem, wodzem muzułmanów. W bitwie pod Hittin giną wszyscy rycerze Jerozolimy, a Guy dostaje się do niewoli, miasto pozostaje bez obrony. Saladyn maszeruje z armią, aby zająć Jerozolimę. Na czele obrońców staje Balian, który wraz z mieszkańcami miasta ma zamiar go bronić do ostatniej kropli krwi.Zaczyna się bitwa. Balian dzielnie odpiera atak muzułmanów od wieczora do świtu, gdy to Saladyn chce z nim rokować. Balian godzi się poddać miasto, jeśli muzułmanie puszczą wolno mieszkańców i rycerzy. W ostatniej scenie Balian mieszka w drewianej chatce. Przybywa do niego król Anglii, lecz Balian ukrywa swoją tożsamość,mówiąc, że jest tylko kowalem. Na końcu Balian i Sybilla odjeżdżają konno. 

Postaci  

Balian z Ibelinu

Orlando Bloom

Balian z Ibelinu, znany również jako Balian z Ramli i Balian z Nablus  (ur. wczesne lata 40. XII wieku, zm. 1193) – możnowładca z Królestwa Jerozolimskiego w tą postać wciela się aktor Orlando Bloom

Balian był synem Barisana z Ibelinu oraz bratem Hugona i Baldwina. Jego imię brzmiało właściwie Barisan, lecz w ciągu XII w. wymowa zmieniła się na "Balian". Niekiedy jest też zwany "Balianem młodszym", dla odróżnienia od jego ojca - "Baliana starszego".
Po śmierci Hugona w 1150 r. otrzymał zamek Ibelin od jego spadkobiercy Baldwina, który zostawił dla siebie panowanie nad Ramlą. W 1174 r. bracia poparli roszczenia Rajmunda z Trypolisu wobec Milesa de Plancy o tytuł regenta Jerozolimy. W 1177 r. brali udział w bitwie pod Montgisard. W tym samym roku Balian poślubił Marię Komnenę, wdowę po królu Amalryku I i otrzymał dzięki temu Nablus.
Balian wraz z bratem poparli w 1183 r. Rajmunda jako kandydata na regenta dla chorego na trąd Baldwina IV. Innym kandydatem był Gwidon de Lusignan, mąż Sybilli. Balian był obecny na koronacji Baldwina V, która miała miejsce także w 1183 r., jeszcze za życia Baldwina IV, w celu uniemożliwienia koronacji Gwidona na króla. Baldwin IV zmarł w 1185 r., a syn Sybilli, następca tronu, niespełna półtora roku później. Faworyt do tronu Rajmunda, Humfryd IV z Toron odmówił przyjęcia korony i przeszedł na stronę Gwidona. Balian złożył przysięgę wierności Gwidonowi, natomiast jego brat udał się na wygnanie do Antiochii.

Fabuła filmu  luźno oparta jest na historii życia Baliana młodszego


Sybilla Jerozolimska

 Tą postać w filmie gra Eva Green

Eva Green

Sybilla Jerozolimska, fr. Sibylle de Jérusalem (ur. 1159 lub 1160, zm. 25 lipca 1190) – hrabina Jaffy i Aszkelonu 1176-1186, królowa Jerozolimy
1186-1190.
Sybilla była najstarszym dzieckiem Amalryka I i jego pierwszej żony Agnieszki z Courtenay, a jej młodszym bratem był Baldwin IV Trędowaty. Małżeństwo jej rodziców unieważniono, a jej ojciec w 1167 ożenił się z Marią Komneną i miał z nią przyrodnią siostrę Sybilli – Izabelę. Sybilla została wychowana przez swoją cioteczną babkę – Jowitę z Betanii, siostrę królowej Melisandy, przełożoną sióstr św. Łazarza w Betanii. W 1169 jej ojciec wysłał Fryderyka de la Roche, arcybiskupa Tyru, do Europy aby zdobył pomoc (również materialną) dla państw krzyżowców i zaaranżował małżeństwo Sybilli. Fryderyk przekonał Stefana I z Sancerre, młodego szlachcica spokrewnionego z europejskimi władcami, do poślubienia Sybilli. Stefan przybył do Jerozolimy, ale rozmyślił się i wrócił do Francji.
Ojciec Sybilli zmarł w 1174, a królem został jej brat chory na trąd – Baldwin IV. Regentem królestwa został najpierw Miles de Plancy, a potem Rajmund z Trypolisu. W 1176 Baldwin i Rajmund zaaranżowali małżeństwo Sybilli z Wilhelmem Długim Mieczem z Montferratu, najstarszym synem markiza Wilhelma V, kuzynem króla Ludwika VII Francuskiego i cesarza Fryderyka Barbarossy. Sybilla otrzymała tytuł hrabiny Jaffy i Aszkelonu, który wcześniej należał do jej matki Agnieszki. Para pobrała się na jesieni 1176, a Wilhelm zmarł w czerwcu następnego roku pozostawiając ciężarną Sybillę. Z Wilhelmem Sybilla miała syna:
Baldwina V (1178-1186), przyszłego króla Jerozolimy. Owdowiała księżniczka – następczyni tronu, była świetną partią dla europejskich rycerzy, ale niektórym z nich przeszkadzał fakt, że ma już syna. Filip, hrabia Flandrii, brat cioteczny Sybilli (jego matka, Sybilla Andegaweńska była przyrodnią siostrą ojca Sybilli), przybył do Jerozolimy w 1177 i zażądał, aby księżniczka poślubiła jednego z jego wasali. Wysoka Rada Jerozolimy z Baldwinem z Ibelinu na czele odmówiła, a obrażony Filip udał się do Antiochii.
W 1180, matka Sybilli wydała ją za mąż za Gwidona de Lusignan (zm. w 1192), rycerza dopiero co przybyłego do Jerozolimy, a późniejszego króla Jerozolimy i Cypru. Gwidon był młodszym bratem konstabla Jerozolimy – Amalryka de Lusignan. Z drugiego małżeństwa Sybilla miała 2 córki:

Godfrey z Ibelinu 

Liam Neeson

Ojciec Baliana ( w rzeczywistości nazywał się  Barisan). Tą postać gra Liam Neeson

 

 

 

Tiberias

  Postać wzorowana na Rajmundzie z Trypolisu, księciu Tyberiady.

Jeremy Irons

(ur. 1140, zm. 1187) – Hrabia Trypolisu od 1152 do 1187. Jedna z najwybitniejszych postaci okresu krucjat.Syn Rajmunda II i Hodierny (córki króla Jerozolimy, Baldwina II). W 1164 został pojmany przez Nur ad-Dina i uwolniony dopiero w 1174. W tym czasie Amalryk I rządził Hrabstwem Trypolisu jako regent. Rajmund III z kolei dwukrotnie został regentem Królestwa Jerozolimskiego w okresie 1174–1177 oraz 1185-1186.Jako jedyny z arystokracji Królestwa Jerozolimskiego cieszył się szacunkiem Sułtana Saladyna. W 1187 pozwolił synowi Saladyna na przemarsz z 20-tysięczną armią przez swoje ziemie, pod warunkiem że Saraceni przejdą przez nie w nocy. Jego pozwolenie zlekceważył mistrz templariuszy - Gérard de Ridefort który rzucił się na 20 tysięcy Saracenów z 20 templariuszami i 10 szpitalnikami w bitwie u źródeł Cresson.

 Rajmund zmarł na zapalenie opłucnej w Trypolisie pod koniec listopada 1187.

 

Guy de Lusignan 

Marton Csokas

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(zm. 18 lipca 1194) – regent, później król Jerozolimy (1186-1192), a następnie Cypru (1192-1194).

Był Francuzem, trzecim synem Hugona VIII, Amalryka II.
hrabiego Lusignan, oraz młodszym bratem
Przybył do Palestyny w 1180 roku, aby pojąć za żonę Sybillę, starszą siostrę króla Baldwina IV Trędowatego. Pomimo sprzeciwu baronów królestwa oraz samego króla, ślub odbył się na Wielkanoc. Stało się to głównie dzięki staraniom Agnieszki de Courtenay (matki Baldwina i Sybilli), która ostatecznie przekonała syna do wyrażenia zgody na to małżeństwo i oddania szwagrowi w lenno hrabstw Jaffy i Aszkelonu.
Rozwijająca się choroba utrudniała królowi samodzielne sprawowanie rządów. Z tego powodu w 1183 roku Baldwin powierzył Gwidonowi władzę zwierzchnią nad całym państwem oprócz Jerozolimy.
Większość baronów odnosiła się do regenta z niechęcią. Ostatecznie utracił ich szacunek w czasie najazdu wojsk Saladyna, kiedy, dowodząc armią Królestwa Jerozolimskiego, nie potrafił samodzielnie podjąć jednoznacznych decyzji. Słabość charakteru oraz późniejszy zatarg z królem sprawiły, że Gwidon został pozbawiony urzędu regenta. Jednocześnie Baldwin starał się odsunąć szwagra od następstwa tronu. Bezskutecznie usiłował nakłonić Sybillę do unieważnienia małżeństwa. 23 listopada 1183 roku ogłosił swoim dziedzicem jej syna z pierwszego małżeństwa, kilkuletniego Baldwina. Urażony Gwidon wypowiedział posłuszeństwo królowi. Wojska Baldwina odebrały mu Jaffę, nie udało im się jednak zdobyć Aszkelonu.
Zgodnie z życzeniem króla, po jego śmierci w 1185 królem ogłoszono małoletniego Baldwina V. Był on jednak chorowity i półtora roku później zmarł. Niemal natychmiast po jego śmierci Sybilla i Gwidon podstępnie zawładnęli Jerozolimą i większą częścią królestwa. Ich stronnik, patriarcha Jerozolimy Herakliusz, doskonale zdając sobie sprawę z niepopularności Gwidona, ukoronował tylko jego żonę. Koronę na głowę męża włożyła Sybilla.
Gwidon niedługo cieszył się swoim państwem. W 1187 roku kolejny napad Renalda z Châtillon na muzułmańską karawanę doprowadził do zerwania rozejmu z Saladynem. Armia muzułmańska wkroczyła do Królestwa Jerozolimskiego. Gwidon, wbrew zdrowemu rozsądkowi oraz radom hrabiego Rajmunda z Trypolisu, uległ namowom Renalda i wielkiego mistrza templariuszy, Gerarda z Ridefort, i dał wojsku rozkaz wyruszenia z Akki. Jego wyczerpana letnim skwarem armia została 4 lipca zaatakowana przez Saladyna pod Hittin. Bitwa zakończyła się straszliwą klęską Gwidona. Jego wojska zostały zdziesiątkowane przez muzułmanów, a sam król dostał się do niewoli. Chrześcijanie utracili również Święty Krzyż.
Porażka ta przesądziła o losie Królestwa Jerozolimskiego. W ciągu kilku następnych miesięcy Saladyn podbił prawie całe państwo. 2 października skapitulowała Jerozolima, której heroiczną obroną dowodził Balian z Ibelinu. Jedynym większym miastem pozostającym w rękach Franków był Tyr, ocalony dzięki niespodziewanemu przybyciu Konrada, syna margrabiego Montferratu.
Gwidon pozostał w niewoli do lipca 1188 roku, kiedy Saladyn wspaniałomyślnie uwolnił go, pod warunkiem, że powróci do Francji i nie będzie więcej uczestniczył w walkach z muzułmanami. Król nie miał jednak zamiaru wypełnić tego przyrzeczenia.

Król Baldwin IV Trędowaty 

 Postać tą gra Edward Norton
(fr. Baudouin IV le Lépreux) (ur. 1161, zm. 16 marca 1185 w Jerozolimie) – król jerozolimski od 1174

Edward Norton

roku.

Był synem Amalryka I i jego pierwszej żony Agnieszki z Courtenay, młodszym bratem Sybilli. Od 9 roku życia cierpiał na trąd. Jego wychowawcą był arcybiskup Wilhelm z Tyru.

Baldwin został koronowany na króla cztery dni po śmierci swojego ojca, 15 lipca 1174 roku. Początkowo rządy regencyjne w jego imieniu sprawował Miles de Plancy, który naraził się na niechęć pozostałych baronów i został zamordowany. Po Milesie oficjalnym regentem Baldwina został Rajmund, hrabia Trypolisu i książę Galilei, który sprawował rządy regencyjne do osiągnięcia przez niego wieku 16 lat. Powołanie go na ten urząd zapoczątkowało rozłam wśród dostojników Królestwa Jerozolimskiego. Większość miejscowych baronów i joannici popierali Rajmunda i jego pokojową politykę. Pozostali, między innymi Renald z Châtillon, Joscelin III (tytularny hrabia Edessy), templariusze oraz przybysze z Zachodu, opowiadali się za bardziej agresywnymi działaniami. Młody Baldwin starał się utrzymywać równowagę między obydwoma stronnictwami, co utrudniał mu duży wpływ matki, będącej siostrą Joscelina III. To właśnie ona przeforsowała zawarcie małżeństwa między księżniczką Sybillą a pochodzącym z Francji Gwidonem de Lusignan, którego nie akceptował ani Baldwin, ani większość baronów. Skutkiem działań hrabiny Agnieszki było także powołanie Herakliusza, arcybiskupa Cezarei, na patriarchę Jerozolimy.
W polityce zagranicznej Baldwin dążył do zjednoczenia chrześcijan w walce z muzułmanami, zaś z drugiej strony, do zawarcia na pewien czas pokoju z Saladynem. Wcześniej jednak, w listopadzie 1177 roku, Saladyn wyprawił się na Królestwo Jerozolimskie z zamiarem zajęcia Askalonu. Młody król wyruszył sułtanowi na spotkanie z pięcioma setkami zbrojnych. Do głównego starcia doszło 25 listopada pod Montgisard. Bitwa ta była największym sukcesem militarnym "Króla Trędowatego", który był już wtedy w złym stanie zdrowia. Z relacji ówczesnych kronikarzy można wnioskować, że niebagatelny wpływ na morale rycerzy Królestwa Jerozolimskiego mógł mieć widok wycieńczonego chorobą króla, modlącego się przed bitwą przed relikwiami Krzyża Świętego. Baldwin ostatecznie znalazł w sobie dość sił fizycznych i duchowych, aby skutecznie stawić czoła Saladynowi. Oddziały sułtana zostały praktycznie całkowicie rozbite, a on sam musiał uciekać z pola bitwy pod eskortą swojej straży przybocznej. Baldwin IV nie mógł jednak wykorzystać zwycięstwa spod Montgisard, ponieważ pościg za Saladynem oznaczałby pozostawienie państewka krzyżowców bez armii.
W maju 1180 roku udało mu się podpisać rozejm. Niestety, w swoich planach król nie wziął pod uwagę charakteru Renalda de Châtillon, który ani myślał przerwać swoich napaści na muzułmańskie karawany. Doprowadziło to do zerwania rozejmu i uwięzienia w Damietcie 1500 chrześcijańskich pielgrzymów, zdążających na statkach do Ziemi Świętej.
Na początku 1183 Baldwin zachorował na febrę. Choć udało mu się podźwignąć z choroby, w jej efekcie trąd zaatakował go ze zdwojoną siłą. Król stracił władzę w rękach i nogach i niemal zupełnie oślepł. Nie mogąc samodzielnie rządzić, powierzył szwagrowi Gwidonowi urząd regenta i władzę nad całym państwem poza Jerozolimą.
Mniej więcej w tym samym czasie Renald z Châtillon zdobył port Ajla (zajęty przez Saladyna w grudniu 1170 roku) i zwodował na Zatoce Akaba flotyllę statków, których zadaniem miało być łupienie okrętów muzułmańskich na Morzu Czerwonym oraz nadmorskich miast. Korsarze splądrowali miasteczka na wybrzeżu Afryki, spalili statki w kilku arabskich portach i zatopili okręt wiozący pielgrzymów do Dżiddy. Ten ostatni czyn wywołał gwałtowną reakcję całego muzułmańskiego świata. Wszyscy władcy islamscy, nawet dotychczasowi sojusznicy Franków, odwrócili się od nich.
W odpowiedzi Saladyn we wrześniu 1183 roku wraz ze swym wojskiem wkroczył do Palestyny. Naprzeciwko niemu wyruszyła armia frankijska pod wodzą Gwidona z Lusignan. Do ich spotkania doszło w pobliżu Źródła Goliata na równinie Ezdrelon. W starciu tym Gwidon okazał się człowiekiem niezdecydowanym i nie radzącym sobie w sytuacjach kryzysowych. Wobec jego długiego wahania tylko zdecydowana postawa hrabiego Rajmunda z Trypolisu i Baliana z Ibelinu uchroniły armię przed klęską.
Wkrótce potem doszło do kłótni między Gwidonem i królem. Baldwin zwołał baronów królestwa na naradę, w efekcie której Lusignana pozbawiono regencji. Król postanowił ponownie przejąć bezpośrednie rządy. Aby zapobiec w przyszłości objęciu władzy przez szwagra, 23 listopada 1183 roku monarcha ogłosił dziedzicem swojego siostrzeńca Baldwina. Jednocześnie bezskutecznie starał się przekonać Sybillę do unieważnienia małżeństwa. Obrażony Gwidon wycofał się do swojego hrabstwa. Wojska królewskie odebrały mu Jaffę, Lusignan obronił jednak przed nimi swoje drugie miasto, Askalon.
W 1185 roku spodziewający się rychłej śmierci Baldwin powierzył regencję hrabiemu Trypolisu, Rajmundowi. Kilka tygodni później zmarł. Jego szczątki spoczęły w kościele Świętego Grobu.

Wydaje mi się że to już wszystkie ważniejsze postaci. Wszyscy bohaterowie, oprócz Godfrey'a, żyli naprawdę.

Miejsce kręcenia filmu  

 Zdjęcia do filmu zrealizowano w Loarre, Palma del Río, Segowii, Sewilli i Ávili (Hiszpania) oraz w Warzazacie (Maroko).


Błędy jakie pojawiły się w filmie 

• Jerozolima nie znajdowała się na środku pustyni, jak to pokazano w filmie. Jej wschodnie mury wychodziły na ogród Gethsemane oraz Wzgórze Oliwne, które Saladyn atakował 20 września 1187 roku.
• W scenie gdy Balian jest pasowany na rycerza, Godfrey wręcza mu swój sygnet. Od tej chwili jego syn nosi go na serdecznym palcu lewej ręki, z czego wynika, że sygnet jest dość mały, skoro musi go nosić na najmniejszym palcu. Jednak po przyjrzeniu się niektórym plakatom do filmu widać, że Balian ma ten sam sygnet ubrany na grubą, skórzaną rękawicę ochronną. Czyli albo sygnet nie jest taki mały, albo magicznie zmienia swoją średnicę.
• W kilku scenach włączających jazdę konną widać pomarańczowe słupki wbite w ziemię.
• Kiedy muzułmanie modlą się blisko Jerozolimy są skierowani w kierunku słońca (wówczas zachodu), a powinni być skierowani w stronę Mekki, która jest w kierunku południowo-wschodnim.
• Podczas bitwy dla Jerozolimy, półksiężyc i gwiazdy w pobliżu zmieniają swoje pozycje w krótkich odstępach czasowych. Pierwszy półksiężyc jest poziomo a gwiazda jest zaraz ponad nim. W następnej scenie półksiężyc jest odwrócony kątem także nieoświetlona część księżyca powinna zasłaniać świecącą gwiazdę a jednak jest widoczna obok.
• Kilka razy podczas filmu, muzułmanie modlą się dopiero wtedy gdy usłyszą mowę na głos od innego modlącego się muzułmanina. Można usłyszeć w kilku następnych ujęciach, że mówiący poprzedza modlących się.
• W filmie widzimy flagi z królestwa Castilla i Leona razem. W tym okresie królestwa Castilla i Leon były osobnymi królestwami. Stały się jednością w 1230 roku.
• Rozmiar dziury w piasku po tym jak Balian wbił miecz obok Nasira po walce o konia, zmienia się z dużej i kompletnie nierównej, do równej rozmiarowi miecza.
• Kiedy posłaniec od Saladyna został dźgnięty w gardło przez Guya de Lusignana, krew wytrysnęła z gardła posłańca z lewej strony, dokładnie tam gdzie nie został dźgnięty.
• W filmie, Jerozolima jest otoczona dużymi płaskimi równinami. W rzeczywistości Jerozolima znajduje się na dużej górce i jest otoczona wzgórzami i głębokimi dolinami pośrodku. Nie występują tam żadne płaskie równiny tak, jak to zostało pokazane w filmie.
• Po scenie poddania się Jerezolimy, blizna z poniżej lewego oka Baliana znika.
• W wersji reżyserskiej filmu, Sibylla mówi swojemu synkowi, który wkrótce będzie Baldwinem V, na lekcji geografii, że Królem Anglii jest Ryszard, syn Króla Henryka. Ryszard I nie był następcą tronu swojego ojca do 1189 roku, czyli 3 lata po śmierci Baldwina V.
• Sibylla twierdzi, że poślubiła Guya de Lusignana kiedy miała 15 lat. Tak naprawdę musiała mieć co najmniej 20 albo 21 kiedy wyszła za niego w 1180 roku. Miała 17 lat kiedy poślubiła swojego pierwszego męża Williama z Montferratu w 1176 roku.
• Podczas drugiego dnia oblężenia, Balian dostrzega kilku saraceńskich żołnierzy którzy umieścili flagę na jednej z wież, bierze broń (jest to młot bojowy) od najbliższego łucznika i biegnie w stronę żołnierzy. Jednakże w następnym ujęciu ugadza Saracena strzałą, a nie młotem.
• Na początku filmu, kiedy armia Godfryda zostaje wciągnięta w zasadzkę, jeździec konny oskarżający Baliana o morderstwo księdza ma na głowie stożkowy. W kilka minut później ma hełm płaski.
  
  

  Inne ciekawostki o filmie 

  Na potrzeby filmu wybudowano pełnowymiarowe katapulty, które naprawdę wyrzucały 50-kilogramowe bryły granitu na odległość 50 metrów, oraz ważące po 17 ton wieże oblężnicze, które trzeba było ręcznie popychać.
• Król Maroco Mohammed VI zezwolił na udział w filmie 1500 marokańskich żołnierzy.
• Kostiumy, a było ich ok 14 tyś., wyprodukowane były w Tajlandii i w Turcji. Kolczugi natomiast sprowadzono z Chin.
• Postać Godfreya (Liam Neeson) została w dużej mierze oparta na osobie znanego średniowiecznego historyka Wilhelma z Tyru, którego kroniki miały spory wpływ na tworzenie scenariusza.
• Podczas kręcenia filmu w Maroku nie obyło się bez problemów. Nowinki z planu przeciekły do prasy i ukazał się artykuł, w którym wyrażono wątpliwości czy film ma szansę na odniesienie sukcesu. W rezultacie wzmocniono ochronę na planie, sam Ridley Scott miał aż 4 ochroniarzy. Do tego doszły kłopoty techniczne: najpierw złamało się ramię trebusza, a potem jedna z wieży oblężniczych stanęła w ogniu, gdy ktoś zapomniał usunąć z niej butelki z "koktajlem Mołotowa". Także warunki atmosferyczne dawały się we znaki: często wiejący wiatr nie ułatwiał filmowcom pracy; pomógł za to w uzyskaniu odpowiedniego klimatu w filmie.
• Do sceny, w której statek Baliana zostaje rozbity przez burzę, wykorzystano kilka ujęć ze "Sztormu", jednego z wcześniejszych filmów Scotta.
• Na potrzeby filmu wykonano 7500 sztuk broni (w tym 250 kusz i 20000 strzał) oraz 3000 tarcz.
• Na potrzeby filmu wykonano około 12000-15000 kostiumów, z których każdy składał się z 13-15 części (hełmy, buty, rękawice, poszczególne elementy kolczugi, pasy itp.).
  
  

  Muzyka  

   W filmie jest dużo utworów między innymi te:
  
  
  
  
  
  
  
  
   
  
  

  
  

  
  

  Królestwo Niebieskie jest bardzo dobrym filmem mimo iż występuje w nim wiele błędów . Interesuje ciekawą fabułą . Dzięki niemu ludzie mogą poznać historię , nawet Ci którzy nie interesują się historią z ciekawością obejrzą ten film.
  
  
  Zalety:
  - dobra gra aktorska ,
  - ciekawa fabuła,
  - osadzony w historii
  Wady:
  -trochę odbiega od historii 
  
  
  link do bloga :https://filmhistoryczny.blogspot.com/b/post-preview?token=flex_00BAAA.vF8K3tNEaoTJ1TQYJzFOGg.0qzsEq8eM8VhYbt0hq1aPw&postId=6799790697399361782&type=POST